عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست                             کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست هر که با شاهد گلروی به خلوت بنشست                                        نتواند ز سر راه ملامت برخاست که شنیدی که برانگیخت سمند غم عشق                                    که نه اندر عقبش گرد ندامت برخاست عشق غالب شد و از گوشه نشینان صلاح                                     نام مستوری و ناموس کرامت برخاست در گلستانی کان گلبن خندان بنشست                                  سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست گل صدبرگ ندانم به چه رونق بشکفت                                  یا صنوبر به کدامین قد و قامت برخاست دی زمانی به تکلف بر سعدی بنشست                                   فتنه بنشست چو برخاست قیامت برخاست